Over Preah Vihaer...



Beste allemaal, allereerst veel dank voor alle leuke berichtjes en emails n.a.v. mijn reis!

En het is gelukt! Ik ben in Preah Vihaer geweest. Twee dagen geleden hoorde ik van de manager van mijn guesthouse dat het mogelijk was om met een minivan die voor lokaal transport wordt gebruikt naar het dorpje te gaan onder aan de berg waarop Preah is gebouwd. Dit zou 7 dollar kosten, daar hoefde ik dus niet over na te denken. Gary, de amerikaan die ik een paar avonden eerder ontmoette was ook wel in voor dit avontuur, dus zijn we samen vertrokken in een klein busje vol met Khmer people.

Een deel van de weg is nieuw en goed alhoewel het nooit breder is dan 2 banen. Het laatste uur van de reis was dirt road, dit wordt nog opgeknapt. Het dorpje aan de voet van de berg is letterlijk in de middle of nowhere, er wonen zo'n 15 families, alles is erg basic. Het 'guesthouse' waarin we verbleven was een houten gebouwtje, een lange gag met ongeveer 10 kamers. Er is een generator die alleen s avonds aangaat, dus s avonds en s nachts is er electriciteit en (koud) water en overdag niet.

Schoonmaken en afval opruimen kennen ze hier niet, op het terras staan 2 bedden zonder matras waarop iedereen gezellig een kaartje legt en een biertje drinkt. Direct daarnaast is de vuilnisbelt waar varkentje en honden doorheen scharrelen. Een ervaring op zic ;).

Na wat discussie hebben we van een jongen een motor gehuurd en zijn we samen naar boven gereden. De weg over de berg is idioot, het grootste gedeelte gaat met 35 graden naar boven. Ik was blij dat we niet met lokale drivers naar boven zijn gegaan maar dat we het op deze manier hebben gedaan waardoor het rustig en met beleid ging. We konden op weg naar boven al snel zien dat het uitzicht fantastisch zou zijn.

Eenmaal boven kwamen we nog zo'n 5 families tegen, iedereen vind het hier leuk om als soldaat gekleed te gaan waardoor ik echt niet meer weet wat de real deal is en wat niet. Niemand spreekt engels.

We werden door een jongetje en zijn vader naar de tempel gebracht en ' rondgeleid'. En wat een gezicht!

Aan het begin van de tempel kan je honderden kilometers Thailand, Laos en Cambodja inkijken. Het is moeilijk om voor te stellen. Deze berg is op een andere berg na de enige in de verre omtrek, de rest is plat, waardoor het uitzicht onbeschrijfbaar is.

Je kijken langs een trap 200 meter naar beneden, Thailand in, dat is de 'Thaise ingang'. De tempel zelf is erg basic, zijn zijn veel stukken die over de grond verspreid liggen en op diverse plekken zie je de kogelgaten in de muur zitten. Prachtig om te zien, vooral omdat we zeker 2 uur de enige touristen waren. Daarna hadden ook 3 duitsers de site gevonden. Aan het einde van de 800 meter lange tempel is het uitzicht het mooiste, we hebben daar een hele poos zitten kijken naar de regenwolken die verderop hingen. Je ziet een soort gordijn over een deel van het landschap liggen die langzaam dichterbij komt.

Het leek mij niet verstanig om in de reiden terug naar beneden te reiden dus hebben we het eerste gedeelte van de storm in de tempel doorgebracht en zijn we vervolgens naar de families aan de voet van de tempel gegaan. Daar hebben we onder het genot van een drankje gewacht tot het droog was.

Ondertussen was iedereen in het dorpje beneden in rep en roer, die dachten dat we in de regen zouden reiden en dat er een ongeluk gebeurd was. Ze hebben diverse keren naar het guesthouse in Siem Reap gebeld, waar ze dus ook erg ongerust waren. Allemaal helemaal niet nodig, we zijn nadat het droog geworden was op ons gemakje naar beneden gereden. Toen we vervolgens met het plan kwamen om de volgende morgen al in het donker weer naar boven te gaan om de zonsopkomst te zien werd het te gortig. Ik kreeg een telefoon tegen mijn oor gedrukt en kreeg zeer stellig te horen dat dat echt niet kon, dat er te veel mist zou zijn, en dat het te gevaarlijk was. Ik was het er mee eens, dat klonk als gekkenwerk, in het donker met mist over dat weggetje met een motor.

Dus zijn we de volgende ochtend terug gegaan naar Siem Reap, het was de moeite niet om nog een keer naar boven te gaan, dit was een 'once in a lifetime experience'.

Op dit moment is de guesthouse manager een ticket voor me aan het halen, morgen vlieg ik naar Noord Laos!

Tot snel allemaal,

Veel groetjes,

Marelleke