Pffff,

Dat was even een tegenvaller, n.a.v. het berichtje van paps heb ik eens goed naar mijn blog gekeken, wat blijkt, bij het uploaden van een aantal foto's een paar dagen geleden zijn een aantal berichtjes per ongeluk door een vertaalmachine vertaald naar het engels. Dus heb ik net met zeer veel pijn en moeite habbybabby engels terug zitten vertalen ...

Maar goed. De afgelopen dagen heb ik weer veel meegemaakt. 2 dagen geleden vertrok ik s ochends met een luxe bus richting Vientiane, de hoofdstad van Laos. Ik wist dat dit een lange trip zou worden, maar uiteindelijk heeft ze bijna 24 uur geduurd! Na de eerst 2 uurtjes ineens ... file. Alles stond hardstikke stil, midden op de berg. Dus zijn we met z'n allen uitgestapt om eens te kijken wat er aan de hand was, wat bleek, een deel van de berg was naar beneden gekomen. Zeker 2 uur zijn ze met een heftruck bezig geweest om dit een beetje op te ruimen, ondertussen werd er door een aantal lokale dames voedsel aangerukt en stonden er tig bussen mensen net gekookte mais te eten - best lekker. Na een uur of drie begonnen auto's weer te rijden, ook langs mijn bus ... en begonnen wij ons af te vragen waarom we toch niet verder gingen.

Dat bleek niet te kunnen, het was nog niet vlak genoeg voor de bus. Het was ondertussen ook gaan regenen, waardoor er een nare klei ontstond waar je echt alleen met een 4-wheel-drive doorheen kon. Bovendien rijdt iedereen hier tot je echt niet verder meer kan, niets op je eigen baan blijven in de file, waardoor er een onoplosbare opstopping ontstond. We zijn met een aantal gaan lopen, met tassen, door de regen, om te kijken of we aan de andere kant transport zouden vinden. We zijn doorgelopen tot de plek waar de file vanaf de andere kant begon en hebben vervolgens in de gietende regen zeker 10 auto's uitgelegd dat het geen zin had om door te reiden omdat iedereen elkaar verderop had vastgezet. Dat was aan dovemans oren besteed, ze wilden stuk voor stuk eerst zelf kijken en konden vervolgens niet meer terug omdat de volgende ze al aan de achterkant had vastgereden.

Een aantal uur later waren er toch wat auto's onze kant uitgekomen en bleek ook een van de bussen (niet die van ons) weer te reiden. Vervolgens hoorde we dat het niet om 1 landslide ging maar om 3! Het liep tegen vijven, en wij hadden pas de eerste gehad ... Pas nadat het donker was geworden was er aan de andere kant van de laaste landslide een nieuwe bus geregeld die de passagiers van 2 bussen naar hun bestemming zou brengen. Wat waren wij blij dat we weer reden!

In Vang Vieng zouden een aantal mensen uitstappen, waaronder een hollands stel waarmee ik aan de klets was geraakt. De bus stopte, een aantal mensen stapten uit, begonnen hun bagage uit te laten en ineens ging de bus weer reiden ... Waarop ik Bas buiten zag staan en Elise binnen ... Om de een of andere reden had de buschauffer besloten om verder te gaan, zonder te checken of iedereen klaar was. Dus ik naar voren om uit te leggen dat hij terug moest, nee hoor niets van dat alles. Elise ook naar voren, toen werd er gestopt. Echter, de buschauffeur weigerde terug te reiden. Die heeft dus een handje vol passagiers met de helft van hun bagage in het donker in de stromende regen in de middle of nowhere gedropt, en weigerde het op te lossen. Uiteindelijk is Elise met een tuktuk teruggegaan en hebben we met een heel stel toeristen gezegd dat we echt niet zouden gaan reiden zonder dat ze veilig terug waren. Dat voornemen heeft 35 min geduurd, toen begon de groep te morren. Uiteindelijk is de chauffeur gewoon gaan reiden, er was er dus een besluit genomen.

Wat was ik blij toen ik Bas en Elise gisteren in Vientiane goed en wel weer tegenkwam :). We hebben vervolgens gezellig - lekker europees - zitten eten en de hele tocht nog eens geevalueerd.

We arriveerden gisteren om 4 uur s ochtends in Vientiane, alles was op dat moment al volgeboekt en ik ben uiteindelijk in een triple room met 2 engelse meisjes beland, haleluja, een bed.

Na een hele ochend goed uitslapen ben ik naar een iets luxer guesthouse gegaan, en heb ik een rustig dagje gehad. Vandaag heb ik een fiets gehuurd en ben ik naar een Buddapark in de buurt van Vientiane gereden, s ochtends 30 km heen in het zonnetje, 's middags 25 km terug (toen in 1 keer goed gereden ;) het grootste gedeelte net naast een regenbui, dus een koel briesje, het laatste half uurtje in diezelfde regenbui. Ik heb het eerste stukje geschuild, dacht dat het weer kon, dat bleek een foute inschatting, en tja, als je dan toch nat bent kun je net zo goed door.

In het buddapark kwam er een dame naar me toe, de enige andere blanke toerist, ze was nieuwschierig of ik alleen reisde. We hebben een poosje zitten kletsen, zij was er met een Lao vriendin en 2 kindertjes, en heeft me kunnen uitleggen waardoor ik s ochtends allemaal mensen in hun netste kleding met heel veel offers naar de tempels had zien gaan. Het is namelijk volle maan, dan krijgen de monniken extra veel eten en vervolgens mogen ze 3 maanden geen avondeten nuttigen en moeten ze echt in hun eigen what blijven. Ik kreeg vervolgens de overblijfselen van hun eigen tocht langs de monniken, in bananenblad gestoomde rijst met kokos, erg goed.
Morgen doe ik toeristisch Vientiane en vertrek ik vervolgens met een nachtbus richting Pakse.

Ciao,

Marelleke