Derde week

De derde week begint met een vlucht naar mandalay. Onderweg deel ik een taxi met een stel belgen die voor de 13e keer naar birma zijn, ze zijn weg van azie en birma is favoriet. De eerste keer dat ze azie bezochten is in de jaren 70 voor hen is het nu al toeristisch. Na een klein tukje en een viscurry die speciaal voor mij gemaakt wordt vertrek ik met een taxi richting mandalay hill. Dit blijk vergelijkbaar met mount popa alleen, meer treden, veel meer treden. Elke keer als ik denk dat ik er ben is er ergens achter een buddha nog een trap hoger. Ik ben zo'n 3 kwartier bezig met de klim, die beloond wordt met een prachtig uitzicht over de stad en de rivier. In eerste instantie was ik van plan om vervolgens naar het mandalay palace te gaan, maar ik las ineens dat dat wordt afgeraden, naast dat er een ticket van 10 dollar gekocht moet worden wat direct in de zakken van de generaals verdwijnt is deze site herbouwd met gedwongen arbeid.

In plaats daarvan heb ik 3 kloosters bezocht, het grootste gedeelte van de monniken uit birma zit in mandalay. Eerst een erg oud klooster geheel gemaakt van teak met prachtig houtsnijwerk. Daarma iets wat meer overkwam als monnikcity, een heel complex van gebouwen met letterlijk duizenden monniken en novices. Het was nog in de ochtend, overal stonden jongens te wassen, tanden te poetsen en begonnen er een soort van klasjes met het opzeggen van gebeden. Een bijzondere plek waar ik net zo hard met mijn mond open van verbazing rondliep als zij, want ik was zo ongeveer de enige vrouw en ook de enige tourist op het terrein. Zodra je een poort uitloopt  beginnen ze een conversatie, engels oefenen, het komt niet veel verder dan 'hoe heet je' en 'waar kom je vandaan'.

Het derde klooster is ook erg oud, mooi houtsnijwerk. Ik wordt uitermate inventief door een heel oud mannetje rondgeleid zonder dat er een woord gesproken wordt. Door naar foto's van oude monniken en naar de juiste beelden te wijzen laat hij me alle bijzondere plekjes zien.

Het hotel waar ik verblijf is erg fijn, het is van een birmese familie, zoon en vrouw van mijn leeftijd runnen de tent, pappa loopt zo nu en dan als gothfather het terrein op. S ochtend en s avonds verzamelen veel gasten in de binnentuin en wisselen verhalen uit. Zo kom ik in contact met een stel australiers waarmee ik besluit naar de moustache brothers te gaan, een stel 60gers die volkscomedie doen, alleen voor toeristen, want door hun scherpe tong mbt de politieke situatie in birma mogen ze niet meer optreden voor locals. Een van de heren heeft al drie keer een aantal jaar vastgezeten. Het is een grappige avond, in een achteraf schuurtje op kleine plastic stoeltjes en met een lek dak.

De laatste dag in mandalay huur ik een blauwe taxi, soort tuktuk om wat boodschappen te doen en om twee plekken in de omgeving te bekijken. Een daarvan is u bein's bridge, een 1300 yard lange teak brug over de rivier. Ik moet zeggen, dit is wel echt het land van de vergezichten, deze brug verdient weer een speciaal plekje.

Mijn laatste bestemming voordat ik terugga naar yangon is inle lake. Hier heb ik een relaxed hotel geboekt, midden op het meer, met internet en sateliet tv ( die het alleb. niet doen, maar ach).