Okokok ik ben klaar voor de hollandse zon, kom maar op met dat vliegtuig!

Lima is opnieuw een beetje ehhh minder. Gisteren ben ik vanuit Cuzco naar Lima gevlogen en gelijk richting Miraflores gegaan de rijke buurt van de stad. Het enige gunstige hier is dat er zwarte markten zijn met een samenvatting van alle souveniers die ik de afgelopen weken heb gezien en ik ben eindelijk in alle kadoos (inclusief die voor mezelf ;) geslaagd.

Eergisteren was eigenlijk de afsluiter van deze heerlijke 3 weken, mijn laatste dagje Cuzco. Ik heb in sneltreinvaart zoveel mogelijk musea van mijn nog te weinig gebruikte boleto touristico (soort museumkaart voor de regio) gedaan. Het beste was een museum wat niet in deze ticket in begrepen was, het precolombian art museum, een tip van Maaike van het reisburo. Ik moest nog even terug naar het reisburo om wat geld terug te krijgen en maakte daar gelijk de scheldkannonade mee richting te taxichauffeur die een paar dagen eerder had lopen blunderen.

Het precolombian art museum is eigenlijk het eerste museum sinds Juanita wat ik zag wat echt veel aandacht besteed aan de manier waarop stukken tentoongesteld worden. Ze hebben een grote collectie goud, zilver, houtsnijwerk etc, en alle stukken zijn naast oud ook echt kunstobjecten. Het deed me erg denken aan de collectie Zuidamerikaanse kunst die het Rijksmuseum sinds een aantal jaar in de kelder heeft (althans ik denk dat het het Rijks is).

In de middag heb ik voor de laatste keer van de bergen rond Cuzco genoten vanaf de muren van Sacsayhuamán.

s avonds weer met Cat en Laurens afgesproken in een lekkere relaxte bar waar we 5 flessen wijn en ook nog iets te eten hebben besteld (ik ben overigens na 1 fles gestopt leek me wel zo verstandig). Cat is net als ik gek op kunst en komt misschien in de loop van het jaar naar Adam.

Vannacht heb ik voor een kapitaal (30 dollar) in een erg goede kamer geslapen met 5 handdoeken en een antiek dressoir, heerlijk! En nu, tja nu is het wachten op mijn vlucht, ik denk dat ik vandaag alvast begin met acclimatiseren door de cinnamondognuts in alle fastfoodrestaurants hier uit te proberen!

Ciao,

Marelleke

Nog maar 3 daagjes ...

Ik wordt ´verscheurd door emoties´. Nou ja das misschien een beetje overdreven, maar het is wel jammer dat het einde van deze reis naderd. Aan de andere kant kan ik niet wachten om jullie allemaal weer te zien en om mijn nieuwe en oude huisgenootjes op te halen!

Het is trouwens erg leuk om te horen (en te zien) dat er steeds meer mensen meelezen!

De 2e dag paardrijden in de sacred valley was nog beter dan de eerste. Ik vertrok (nog een beetje brak van de niet onaardige chileense wijn van de avond daarvoor) om 7 uur in de ochtend samen met Juan richting Moray. Het eerste stuk was vlak en hebben we voor een groot deel in draf en galop afgelegd, het was nog koud, de zon zat nog achter de bergen en dan is dat een stuk confortabeler. Bovendien reed ik deze dag voorop en hebben we het geheel (daardoor) in een behoorlijk tempo afgelegd, we waren 2 uur eerder in Urubamba, de eindbestemming, dan gepland.

Hoe dan ook de ochtend bestond uit het beklimmen van een berg, en opnieuw was ik verbaasd over de capaciteiten van de cavallo peruana. Je kijkt op tegen een steile helling, ik schat zo´n 50 tot 55 graden en denkt dat het onmogelijk is om die te paard te beklimmen en dan blijken er ineens hele smalle zigzag paadjes / trappetjes te zijn waar ze rustig tegenopklauteren. Naar beneden is een slip / sliding cursus te paard veel stof en zand maar super om te doen. Het leverde adembenemende uitzichten op over plekken waar je geen mens ziet, alleen de bergen en de vallei, werkelijk prachtig. Geen camera, te veel gedoe (sorrie jongens), dus als je dit wilt zien - vooral zelf doen!!!

Gisteren was er op de ranch een klein hondje die mij enthousiast kwam begroeten, ze heet Negra (zoals waarschijnlijk alle zwarte honden in Peru) en heeft ons de tweede dag de hele tocht vergezeld. Ze blijkt niet ´van iemand´ te zijn, maar bij de paarden te horen.

Tweede bestemming was las Salinas, de zoutpannen van Peru. Opnieuw een hoogtepunt, het leuke is dat Moray en las Salinas niet zoveel touristen trekken, zeker niet vroeger op de dag, ik heb genoten.

Rond half 3 kwamen we aan in Urubamba, waar er keurig netjes iemand klaarstond met mijn bagage. Dat is trouwens het mooie van de afgelopen dagen, ik denk dat ik wel 1 of 2 tientjes had kunnen besparen met een kleinere travel agent, maar het was allemaal erg goed geregeld. Ik ben met een goedkope taxi naar Cuzco teruggereden. Goedkope taxi betekend, 1 euro betalen voor een uur en dan zoveel mogelijk mensen in de taxi proppen, we zaten met z´n 4-en plus klein kindje op de achterbank, waarbij een van de heren Diego Rivera afmetingen had.

Maar goed, in Ninos heb ik weer een lekkere warme douche genomen (wat is dat toch een luxe) en nog eens zitten reflecteren op de afgelopen weken.

Ciao!

Marelleke

Terwijl een stel hele schattige kindertjes naast me hele bloederige spelletjes zitten te spelen schrijf ik weer een update for the folks backhome.

Ik ben momenteel in een iets minder touristisch gebied genaamd Ollantaytambo. Internet is hier vreselijk traag, dus geen gekke linkjes of fotootjes. Ik vermaak me wel kostelijk, eigenlijk wordt het alleen maar leuker. Gisteren werd ik van de trein opgepikt door mijn gids hier die me aan een goedkoop hostel geholpen heeft. Ontzettend aardige mensen, echter een elektrische douche (ik snap die dingen niet) en tot 13.00 een discotheek met mariachimuziek aan de overkant. Ach ik hoefde pas om 7 uur mijn nest uit, en vanochtend kreeg ik warme broodjes bij het ontbijt, mij hoor je niet klagen. Niet heel veel dan, ik heb wel even gevraagd of ze voor vanacht een andere kamer hebben en dat is geen probleem.

Ik vraag me af of ik deze nodig ga hebben, want ik kwam vanmiddag een stel engelsen tegen met wie ik vanavond ga eten en mijn eerste fles wijn hier ga scoren (op de een of andere manier is het daar tot nu toe nog niet van gekomen).

Vanochtend vroeg werd ik natuurlijk opgepikt voor mijn eerste paardrijdag in de Sacred Valley. Ik ben hardstikke blij dat ik dat geboekt heb want het was fantastisch. Deze keer iets beter voorbereid (2 broeken en kniekousen aan tegen het schuren) en natuurlijk zonder groep op pad. We hebben vandaag zo´n 6 uur gereden en geen tourist gezien. Wel weer langs allerlei steile bergpaadjes gereden door rivieren gewaad en aparently doen deze paardjes ook trappetjes het is ongelooflijk. De gids is een jongen van 24 die gebrekkig engels spreekt, maar met mijn spaans en zijn engels komen we er op de een of andere manier uit en hebben we dikke lol. Hoogtepunt van vandaag was een heel klein dorpje waar iedereen nog in originele klederdracht loopt, niet voor de touristen maar uit gewoonte. Hier hebben we een meidenelftal zien voetballen en vervolgens zijn we weer teruggereden. Morgen nog zo´n dag, ik zou het wel een hele week kunnen doen!

Rond een uur of 2 waren we weer in Ollantaytambo, hier is ook nog een inkaruine die ik natuurlijk niet kon overslaan. Dus heb ik in de middag nog een uurtje of 2 geklauterd, het is de hele dag al ´slecht´ weer (wolken, wind en donkere lucht) wat eea natuurlijk een zeer spectaculair tintje gaf. Halverwege kwam ik een groep Columbianen tegen die persé allemaal met mij op de foto moesten dus heb ik 10 minuten voor 20 camera´s geposeerd (tja toch goed voor mijn ego).

O ja, vlak bij de ruines was een soort klein museumpje waar ik nog even naar binnen ben gelopen. Hier bleken de kids uit de regio engels en pottebakken te krijgen, ik was natuurlijk goed voor praktijkervaring! Het is zo lekker hier dat de kinderen gewoon hardstikke lief zijn en niet de hele tijd zeuren om een sol voor een foto!

Ciao,

Marelleke

Hehe, eindelijk Macchu Piccu gezien!

Nog even twijfelde ik vanochtend om kwart voor 5 of ik wel echt ging opstaan ...

Om half 6 vertrok de eerste bus naar boven, bij de bushalte kwam ik tot mijn verbazing het Canadese stel weer tegen met wie ik in Nasca het vliegtuigje deelde. Het leek een eeuwigheid geleden. In het donker reden we de 8 km naar boven waarna we klim maakten van zo´n 20 minuten (dit hoeft trouwens niet er is ook een gemakkelijke manier naar binnen). Daarna was het uitzicht adembenemend.

Zowiezo heb ik nu eindelijk het gevoel echt de bergen van de Andes te hebben gezien. Hier heb je enorme pieken en dalen alles met enorm veel groen, bomen die in een hoek van 45 graden uit de berg komen en velden met vetplanten die tegen de helling groeien.

Maar wat is het een gaaf gezicht om Macchu Piccu tussen die bergen te zien liggen! Het wint het absoluut van Palenque en Monte Albán in Mexico. En door het vroege tijdstip zie je de stad ´ongerept´.

Gedrieen hebben we we een stuk om de berg gelopen om aan de andere kant nog beter te zien hoe diep de Andes is. Ik hoop nog wat foto´s te krijgen van Catherine en George (hi guys!).

Ben nu op de trein terug aan het wachten, de laatste paar uurtjes tussen deze adembenemende bergen, morgen paardrijden!!!

Ciao,

Marelleke

Ow wat is het hier lekker!

Cuzco is prachtig en het hotel waarin ik zat (ben inmiddels in Aguas Calients aangekomen) Los Ninos kan zo in de VT wonen. Na aankomst in Cuzco heb ik gelijk een aantal musea bezocht en gekeken of ik op eigen gelegenheid de treinreis naar Aguas Calientes en Machu Piccu kon regelen.

Musea briljant, maar treinreis lastig. Na 15 minuten met een ´slagersnummertje´ in de wachtruimte te hebben gestaan heb ik het opgegeven, ze waren exact 3 nummers verder en dat was nog ongeveer 30 bij mijn nummertje vandaan.

Op internet had ik een travel agent gevonden die ook paardrijtochten regelt dus die heb ik opgezocht. Erg handig, want het meisje wat me holp bleek supernederlands!!!

De volgende dag heb ik te paard de ruines in de buurt van Cuzco bezocht, samen met 2 italianen een amerikaanse en een duitse. De paardjes zijn hier erg klein en sterk, die lopen op paadjes waar wij bergschoenen voor aantrekken, hardstikke stijl en bezaaid met keien.

Vanochtend zou ik om 5 uur bij mijn hotel opgepikt worden om op de trein naar Aguas Calientes gezet te worden maar dat liep een beetje mis. Om 6 uur was er nog niemand dus ging de beheerder van het hotel maar eens bellen, komt allemaal goed was de boodschap. Om 7 uur - niets, dus ik heb gezegd: ik ga eerst ontbijten en daarna gaan we weer bellen. Zo gezegd zo gedaan om 8 uur met volle maag weer gebeld en toen bleek er dus echt iets fout te zijn gegaan (joh).

Ik werd opgehaald met een taxi die in 3 kwartier de trein heeft ingehaald (echt als iemand nog eens zegt dat ik gevaarlijk rijd!!!), om 10 uur stond ik midden in de jungle (het ziet eruit als jungle) bij mijn nieuwe hotel. Ik moest vandaag een dagje wachten zodat ik morgen om 5 uur de eerste bus naar Machu Piccu kan nemen en je kunt hier een berg in de buurt beklimmen. Ik ben een heel eind gekomen maar na een uur en 3 hele steile trappen ben ik weer naar beneden gegaan. Ik kwam een italiaan met gids tegen die zei dat het nog 1.5 uur zo door zou gaan ...

Morgen dus vroeg uit de veren! Ik zal wat fotootjes maken, en o ja, daarna nog 2 dagen paardrijden, nog een dagje Cuzco en dan vlieg ik alweer terug naar Lima - gaat veel te snel allemaal!

Ciao en tot snel,

Marelleke

Puno en Titicaca

De afgelopen dagen heb ik om een beetje aan de nieuwe hoogte te wennen doorgebracht in Puno, de grootste stad aan het Titicacameer.

Donderdag (ik geloof dat het donderdag was) heb ik naast mijn zoektocht naar een nieuw busticket het Yavariproject bezocht, ongeveer het enige wat volgens de lonely planet in Puno zelf te doen is. Een grappige ervaring. Wanneer je het stukje op wikipedia leest lijkt het net alsof de Yavari een bruisende onderneming is, maar niets is minder waar. Sinds de jaren 90 van de vorige eeuw is ze het water niet meer opgeweest. Sindsdien zijn er plannen voor hutten en een restaurant, en een bar en weet ik veel wat meer, maar ik heb daar niets van gezien. Er zijn dus al 15 jaar 5 mensen fulltime aan het werk, ik kwam er alleen niet zo achter waarmee precies.

Hoe dan ook, de Yavari is een mooi schip wat op een rustige plek buiten de haven ligt en het uistapje was zeker geslaagd.

De volgende dag (gisteren) was mijn Titicaca avontuur. Deze keer met een groep waarin heeeel toevallig een Domstad student aanwezig was die hier 3 maanden stage had gelopen. NATschool wordt dus ook in Peru gebruikt ;). We meerden eerst aan bij de Uros, een groep Peruanen die al 600 jaar op ´floting islands´ leven. Op het eerste eiland aangekomen werden we gelijk aan het werk gezet, er moest eerst een huis verplaatst worden (15 mensen die samen een huis optillen en 4 meter verderop neerzetten werpt een heel nieuw licht op het concept 'verhuizen') vervolgens moest nieuw riet het eiland opgetrokken worden wat uitliep in een soort touwtrekwedstrijd.

Na Uros hebben we een echt eiland bezocht, namelijk Taquile. Tarquile in een notedop is 1.5 uur omhoog, visje als lunch en dan weer een uur naar beneden. Het dagje op het water was in ieder geval goed voor mijn teint.

s avonds mijn laatste maaltijd in Puno gedeeld met een engels meisje die nog veel bijdehanter is dan ik; 6 maanden alleen Zuid Amerika - klonk absoluut briljant.

Over ontmoetingen gesproken, een paar dagen geleden zat ik te kletsen met een jongen uit Australie die een jaar aan het reizen was. Hij had en paar weken daarvoor Antarica bezocht, 4000 dollar, maar wat een verhaal! Staat nu defenately op mijn verlanglijstje.

Ow, en paps, ik ben weer helemaal up en running, en een beetje ´teleurgesteld´, ik zie net ook dat de blog niet meer bovenaan binnenkomt in google :(.

Iedereen liefs,

Marelleke

Domme domme doos ...

Heel Peru is bezaaid met travel agencies. Gisteren bezocht ik zo'n burootje om een Titicaca lake tour te boeken, leek me wel gemakkelijk. Vervolgens kreeg ik het standaard riedeltje vragen:

- Wat is je nationaliteit
- Waar kom je vandaan
- Waar ga je naar toe ... heeeee maar wij kunnen ook tickets regelen naar Cuzco!

Ik heb vriendelijke bedankt, en ben op mijn dooie akkertje naar het busstation gelopen om daar voor 30 soles een ticket te boeken. Slim gedaan dacht ik, beter dan van Arequipa naar Puno want voor die rit had ik 18 dollar betaald bij een travel agent terwijl het ticket uiteindelijk 35 soles bleek te zijn.

Alleen ... vandaag op de boot zat ik nog eens naar mijn ticket te staren en toen vertrouwde ik het niet helemaal. Geen stoelnummer, geen prijs en een ander bedrijf dan de busmaatschappij waarmee ik zou reizen.

Ik ben vanavond op hangende pootjes teruggegaan naar het 'Titicaca' burootje die zich na 3 telefoontjes toch echt afvroegen wie mij dat groene papiertje toch gegeven had. Er was geen Maria Pronk bekend op 'mijn' busrit. Dus heb ik via hen nog eens een ticket geboekt naar Cuzco, 30 soles!

Hehe, ik heb weer wat te vertellen.

De afgelopen dagen ben ik een beetje van de radar geweest door mijn lowprofile reisgedrag was er niet zoveel te melden.

Het grappige van ziek zijn in het buitenland is dat je gewoon op moet staan en een beetje moet gaan boemelen - er moet tenslotte energie in. Vrijdag en zaterdag heb ik een beetje in Arequipa gescharreld, het klooster bekeken, de was laten doen (ook belangrijk) en nieuwe boeken gescoord. Ik geloof dat ik inmiddels elk restaurant 2x heb gezien, waarbij ik moet zeggen dat ik het meest heb genoten van de crepes bij Zigzag (is natuurlijk vloeken in de kerk - maar ze waren echt lekker).

Hoogtepunt van deze blurry dagen was toch wel het bezoek aan Juanita de inca ijsmummy. Juanita is in 1995 bijna geheel ongeschonden gevonden onder het ijs. Het is een zeer toevallige samenloop van omstandigheden, de vulkaan in de buurt was actief waardoor het ijs van Ampato smolt. Ze is met het smeltende ijs uit haar graf gerold maar gelukkig heeft alleen haar hoofd in de zon gelegen. Binnen een aantal dagen is ze door Johann Ole Reinhard gevonden. Doordat Juanita al die tijd in het ijs heeft gelegen is ze de best bewaarde mummy tot nu toe. Het hele verhaal staat voor de liefhebbers op wikipedia. Ik heb genoten van de tour die begon met een video van national geographic en daarna een persoonlijke gids door het museum, wat verder geheel leeg was!

Bij de ingang en in mijn lonely planet (amen) werd uitgebreid aangegeven dat de gidsen vrijwilligers zijn en dat het gewaardeerd wordt wanneer er getipt wordt. Dus gaf ik aan het eind een gigantische tip van 10 soles (Euro 2,50) waarna we nog wat stonden na te kletsen. De gids (ik ben haar naam vergeten) vertelde me vervolgens dat ze jurist was, waarna ik me een beetje stom voelde. Dit werd echter snel recht gezet, ze had eerst informatica gestudeerd en daarna rechten omdat haar ouders dit wilden, maar wist eigenlijk niet zo goed wat ze zelf wilde, hence het 'baantje' in het museum.

Halverwege zaterdag besloot ik dat ik fit genoeg was om de Colca canyon te doen. Ik heb de 2 dagen echter omgezet naar 1 dag om niet teveel tijd te verliezen. Achteraf een wijs besluit, ik liep weer tegen Gustavo aan op zaterdagmiddag en die vertelde me dat de eerste dag een beetje tegengevallen was.

Mijn eendaagse trip zorgde er wel voor dat ik midden in de nacht moest vertrekken, eigenlijk om de reeds vertrokken groep 'in te halen'. Ik werd door de taxichauffeur in een lokale (en dus houtjetouwtje) bus gebonjourd en daar ging ik. Naast me zat een wat oudere Peruaanse man die zich voorstelde als Juan. Allemaal hardstikke leuk, maar ik had niet zoveel zin in geklets. Toen hij me vervolgens vertelde dat ie in het leger werkte als majoor had ik het helemaal gehad. Hij had het vast door want uit zijn portemonnee kwam een keurig net pasje met foto, het ijs was gebroken. Juan heeft 1 uur lang getracht om me de lokale taal Quechua bij te brengen en daarna maar opgegeven. Vervolgens kreeg ik zijn muts omdat het erg koud zou zijn in Colca - en 4 uur later was ik hem zeer dankbaar.

Overigens is de rit naar en van de Colca canyon een monsterrit in een touristenbus. 4 uur dirtroad met zeer veel kiezels en gaten, het is lachwekkend. Ik zou het graag nog een keer doen maar dan wel met een jeep en het liefste natuurlijk zelf achter het stuur ;). Op de terugweg werd er geklapt toen we weer op asfalt reden.

De Colca canyon zelf is briljant! De mensen leven er al eeuwen hetzelfde en hebben gedurende een aantal eeuwen de hele canyon bezaaid met terrassen voor landbouw. Dit levert zeer spectaculaire uitzichten op. Aan het einde van de canyon wacht vervolgens de icing op de cake, de condors. Ik heb niet zo veel foto's omdat dat eigenlijk zonde is, ben je je de hele tijd aan het concentreren op die ene perfecte foto terwijl je veel meer ziet zonder camera. Hoe dan ook, tussen 9 en 10 in de ochtend komen de vogels langzaam met de warmer wordende lucht naar boven tot ze uit eindelijk op 2 meter afstand voorbij scheren.

Ik ben de volgende ochtend (vandaag) vertrokken naar Puno en ga nu een alpacaatje scoren!

Morgen het Titicacameer, ciao!

Marelleke

Alle nieuwe foto's >>

Hallo allemaal!

Eergisteren ben ik met een nachtbus vertrokken van Nasca naar Arequipa de tweede grote stad van Lima. Doordat de bus 2 uur vertraging had (de busmaatschappij die ik gebruikte wordt hier door iedereen afgezeken) raakte ik in gesprek met een braziliaanse jongen die een rondreis doet door Bolivia en Peru. De busrit was grappig maar vermoeiend. Ik had deze keer een luxere bus geboekt omdat ik ook een beetje wilde slapen dus zat nu in een dubbeldekker met stoelen die beter liggen dan mijn bed en 2 toiletten. De route van Nasca naar Arequipa is echter erg hobbeliewobbelie - ik heb weinig geslapen.

Ow ja dat zou ik bijna nog vergeten: voor vertrek heb ik in Nasca met 4 Israelisch gedineerd en toen kwamen diezelfde kids met wie ik s ochtends had geinternet langs om life muziek te maken - errug grappig.

Arequipa is een erg mooie stad met mooie pleinen en rustige straatjes. Het doet me een beetje denken aan Puebla een koloniale stad vlak onder Mexico City. Gisterochtend heb ik samen met Gustavo (de braziliaan in kwestie) een hostel geboekt en daarna een 2 daagse tour door de Colca canyon geregeld. Ik voel me echter nog steeds slecht - ben nog niet van mijn buikgriep af - vandaag daarom de tour maar weer afgezegd ik ga nu echt even de tijd nemen om te herstellen.

Het is hier briljant weer, dus ik ga lekker van het zonnetje genieten en beetje de stad verkennen (er schijnt hier een erg mooi klooster te zijn en een aantal bezienswaardige kerken).

Liefs,

Marelleke

PS: n.a.v. de reactie van Fred, ik ben me ervan bewust. Heb er zelf ook al wat dingen over gelezen (had reisadvies bij Min. Buza gezien). Het gaat wel iedere keer om mensen die niet met een gerenommeerd busbedrijf reizen maar proberen om met een privébusje/taxi goedkoper te reizen. Anyways - jullie hoeven je geen zorgen te maken ;) ik denk dat ik Bolivia sowiezo niet meer ga halen doordat ik nu wat dagen kwijt ben met rustig aan doen.

Condors in flight at Colca Canyon Peru, climbing on the early morning thermals during July 2004.

Klein tegenslagje ...

Gisteren stapte ik heel blij in de bus om naar het vliegveld bij Nazca afgezet te worden en een vlucht over de Nazcalijnen te maken. Stralend weer, lekker rustig vliegveldje, weinig touristen, kortom het leek perfect. Samen met 2 (zeer aardige) Canadezen werd ik naar een vliegtuigje met 4 stoelen geloodst (mijn Ka is ZO groot) en stegen we op. Het is briljant. Niet alleen de lijnen zelf zijn erg indrukwekkend om te zien, ook de hele stenen woestijn waarin ze gemaakt zijn is adembenemend.

Alleen ... na 30 minuten in dat kleine bakkie draaien en elke keer van de ene naar de andere kant hellen zorgde ervoor dat ik vlak voordat we landden met mijn lunch tussen mijn benen zat (keurig netjes in het daarvoor bestemde plastic zakje, dat dan weer wel).

Ik voelde me daarna erg rot en heb dus maar een extra nachtje in Nazca gepland. Ben rond een uur of 5 mijn bed in gedoken, wat verstandig bleek, aangezien er zich een kleine oorlog in mijn buik heeft afgespeeld vannacht. Ach dat mag de pret allemaal niet drukken. Vandaag blijf ik hier nog een beetje van de zon genieten en vanavond vertrek ik richting Arequipa.

Trouwens, mochten jullie je afvragen waarom ik in vredesnaam een rokje aanheb, ik zit momenteel te internetten samen met een stel kids hier en die vinden de avatars nogal fascinerend, ik moest en zou een rokje aan ... :)

Hehe, eventjes tijd voor wat vingeroefeninggetjes. Nog
een paar dagen zo en ik ga compleet afkicken ;)

Lima is een wonderlijke stad. Een stuk relaxter dan
Mexico City, dat wel. Eigenlijk iedereen is hier
hardstikke vriendelijk. De politie, de mensen op
straat, zelfs taxichauffeurs zijn beleefd (ik moet toegeven loop continue met dopjes in mijn oren en negeer ze daardoor ook nogal gemakkelijk).

Die laatste groep heeft een nieuwe vorm van russische
roulette uitgevonden, het verkeer is hier (zoals het
hoort in een stad met 9 miljoen inwoners) lekker
gestoord. Iedereen rijd in een oude bak, en er zijn
maar 2 opties: GASSSS of stilstaan. Overigens zijn die
taxis wel erg praktisch aangezien Lima geen metro
heeft. Om zeker te zijn dat ik een goede taxi heb, en
ik niet zelf hoef te onderhandelen spreek ik vaak
vrouwelijke politieagenten met mijn zieligste glimlach
aan: succes verzekerd.

De eerste dag heb ik veel door het historisch centrum
geslenterd, Plaza des Armes, de kathedraal, de oude
stadsmuren, etc. etc. Ook een heel stuk door een arme
buurt gelopen, gewoon om te zien hoe dat is.

De tweede dag heb ik een rondje musea gedaan: Museo de Antropologia (1 uur lopen vanaf het centrum :S), Museo de Arte en het Museo de la Nacion.

Lima heeft trouwens ontzettende last van smog, de
lucht is continue grijs en de hele stad ligt onder een
laag stof. Zelfs de parken zijn grijs.

Het eten is briljant!!! Ze hebben hier van die lekkere grote mais die ze ook in Mex hadden (was ik al weer vergeten) en eindeloos veel zoettigheid.

Ik had van Lizet een lijstje
met dinggetjes die ik in ieder geval moest eten mee
gekregen en ik heb inmiddels de eerste gerechten
gescoord: papa a la huancaina, lomo saltado en cebiche (alhoewel jullie me vast op mijn donder willen geven voor het feit dat ik dit laatste rauw heb zitten eten - errug lekker met pepertjes en citroen en zo).

Fotootjes (ps: zoals jullie weten houd ik er niet van om de hele dag met een camera rond te zwaaien dus het geeft niet echt een volledig beeld - anyways - have fun)

Hooooiiiii!

Lekker relaxed hier. Gisteren keurig opgepikt en had een lekker 2persoonsbed kortom pure luxe. Nu op zoek naar nieuw hotelleke. Blijf hier nog wel 2 daagjes hangen denk ik om van de jetlag af te komen.

Ik ga koffie scoren,

Liefs,

Marelleke