Nog een paar daagjes ...

Het is al weer even terug dat ik mijn laaste post typte, de afgelopen dagen heb ik geen goed internet (snel, via PC en niet via WIFI op ipod) ter beschikking gehad. Op dit moment ben ik in Kratie, een kleine stad in het Oosten van Cambodja (ik ben dus de grens weer overgestoken) waar er bijna nergens internet is.

In Cambodja, en ook in Laos wordt de meeste stroom opgewekt met dieselgeneratoren, ik heb me daar de afgelopen weken enorm over verbaasd, er is hier zoveel water, en toch wordt er nog geen stroom mee gegenereerd. Anyways, elke stad heeft een aantal grote generatoren, en sommige hotels hebben een eigen voorziening. Die dingen zijn vaak oud en aftands, en willen nog wel eens stuk gaan. In Kratie is er momenteel een groot probleem met stroom doordat de stadvoorziening niet (goed) werkt. 's avonds is er bijv. alleen licht van eigen voorzieningen (lang niet overal dus), geen internet, en op veel plekken een regel dat na 11 uur de stroom uitgaat.

Afgelopen dinsdag ben ik met de nachtbus richting Pakse gereden, een bus zonder stoelen maar met bedden van 1,20 waar je met z'n tweeen in moet liggen. Niet de meest confortabele oplossing, maar wel erg praktisch om geen tijd te verliezen. Ik kwam s ochtends om 7.00 uur aan in Pakse waar ik direct gevraagd heb of ik een toer richting de Kmer tempel in de buurt kon doen. Via mijn hotel ging me dit 90 dollar kosten, jaja ... Na wat rondvragen was ik erachter dat een tuktuk richting tempel niet meer dan 13 dollar zou moeten zijn en dat dat prima te doen was. Ik ben uiteindelijk samen met 2 fransen gegaan die de tuktuk wel wilden delen. De omgeving van Paske is prachtig, na een uurtje reiden moet je met een heel klein pondje over de mekong en vervolgens kom je via een paar iniminie dorpjes bij de tempel. Het is een flinke klim, met een zeer bevredigend uitzicht aan het einde. Mijn camera heeft de geest gegeven, dus helaas geen foto's.

De volgende dag ben ik direct doorgegaan naar 4000 islands, een ophoping van kleine relaxte eilandjes in de mekong op de grens van Lao en Cambodja. Ik ben naar het grootste eiland gegaan omdat vanaf daar de reis richting Cambodja goed te regelen is. Was een beetje bang dat dit eiland van 18 bij 7 km wat toeristisch zou zijn, maar niets is minder waar! Er zijn 3 guesthouses en verder alleen boeren. Ik heb een fiets geleend en ben op mijn gemakje het eiland rondgefietst, meer bounty krijg je het bijna niet ... op gisteren na dan. Gisteren ben ik s ochtends vroeg met een soort oud gondeltje weer naar het vaste land gebracht vanwaar ik met de bus naar de grens ben gegaan. Veel indianen verhalen op internet en in lonely planet over deze reis; dat het erg moeilijk zou zijn, dat de bus je zomaar dropt bij de grens en dat je het dan maar verder moet uitzoeken, dat soort dingen. Maar zaken veranderen hier snel, en ik ben met een luxe arcon bus netjes over de grens gegaan.

Okok je moet bij de grens idd uitstappen, en dan langs 5 (!) loketjes, elk in een apart gebouwtje, elk met minimaal 3 man erin, maar daarna stap je weer in en no worries. Die loketjes zijn verbazingwekkend, het eerste is de genspost van Laos, die zetten een stempel in je paspoort, datum van vertrek, dat is dan 2 dollar(die direct in de zak van een beambte verdwijnt). Tweede loketjes is om te checken of je ziek bent, je vult een formuliertje in, 1 dollar. Derde loketje is om een nieuw visum aan te vragen, visum 20 dollar (en dat gaat daadwerkelijk naar de staat, hoop ik :S), maar natuurlijk ook nog 1 dollar ehh servicekosten. Vierde loketje is doane, 1 dollar, en tenslotte krijg je bij loketje nr. 5 een entry stempel op je kersverse nieuwe visa, nog eens 2 dollar. Al met al koste het visa me dus 20 dollar plus 7 dollar aan corrupte beambten. Nu verdienen mensen in dienst van de staat hier niet genoeg om goed rond te kunnen komen, fair enough, maar ik ben in een half uur langs 15 man personeel gelopen en heb 3 formuliertjes ingeleverd en 2 stempels gekregen, volgens mij had dat ook best met 3 man gekund en dan was dat hele 1 dollar 2 dollar - ach laat ook maar ;).

Ik arriveerde in Kratie rond een uur of 2, mijn hotel kon ik niet inchecken want die had helemaal geen stroom, de manager heeft me naar een ander guesthouse gebracht waar ik uiteindelijk ingecheckt ben in een twinroom samen met een amerikaanse die ook nog een kamer zocht. Vervolgens zijn we samen direct vertrokken om de dolfijnen in de mekong te zien, en dat was fantastisch! Gisteren was het hier stralend mooi weer, de lucht was prachtig blauw met kleine wolkjes, strak blauw water, klein bootje, en zeker 50 dolfijnen, echt onbeschrijflijk, alsof je aan het einde van de wereld zit.

Vandaag is het pokkeweer, dus regeldagje, heb net stad en land afgezocht naar internet, zometeen op zoek naar een ATM en weet inmiddels waar ik in Kampot, bestemming voor morgen ga verblijven.

Tot snel, ciao,

Marelleke

Pffff,

Dat was even een tegenvaller, n.a.v. het berichtje van paps heb ik eens goed naar mijn blog gekeken, wat blijkt, bij het uploaden van een aantal foto's een paar dagen geleden zijn een aantal berichtjes per ongeluk door een vertaalmachine vertaald naar het engels. Dus heb ik net met zeer veel pijn en moeite habbybabby engels terug zitten vertalen ...

Maar goed. De afgelopen dagen heb ik weer veel meegemaakt. 2 dagen geleden vertrok ik s ochends met een luxe bus richting Vientiane, de hoofdstad van Laos. Ik wist dat dit een lange trip zou worden, maar uiteindelijk heeft ze bijna 24 uur geduurd! Na de eerst 2 uurtjes ineens ... file. Alles stond hardstikke stil, midden op de berg. Dus zijn we met z'n allen uitgestapt om eens te kijken wat er aan de hand was, wat bleek, een deel van de berg was naar beneden gekomen. Zeker 2 uur zijn ze met een heftruck bezig geweest om dit een beetje op te ruimen, ondertussen werd er door een aantal lokale dames voedsel aangerukt en stonden er tig bussen mensen net gekookte mais te eten - best lekker. Na een uur of drie begonnen auto's weer te rijden, ook langs mijn bus ... en begonnen wij ons af te vragen waarom we toch niet verder gingen.

Dat bleek niet te kunnen, het was nog niet vlak genoeg voor de bus. Het was ondertussen ook gaan regenen, waardoor er een nare klei ontstond waar je echt alleen met een 4-wheel-drive doorheen kon. Bovendien rijdt iedereen hier tot je echt niet verder meer kan, niets op je eigen baan blijven in de file, waardoor er een onoplosbare opstopping ontstond. We zijn met een aantal gaan lopen, met tassen, door de regen, om te kijken of we aan de andere kant transport zouden vinden. We zijn doorgelopen tot de plek waar de file vanaf de andere kant begon en hebben vervolgens in de gietende regen zeker 10 auto's uitgelegd dat het geen zin had om door te reiden omdat iedereen elkaar verderop had vastgezet. Dat was aan dovemans oren besteed, ze wilden stuk voor stuk eerst zelf kijken en konden vervolgens niet meer terug omdat de volgende ze al aan de achterkant had vastgereden.

Een aantal uur later waren er toch wat auto's onze kant uitgekomen en bleek ook een van de bussen (niet die van ons) weer te reiden. Vervolgens hoorde we dat het niet om 1 landslide ging maar om 3! Het liep tegen vijven, en wij hadden pas de eerste gehad ... Pas nadat het donker was geworden was er aan de andere kant van de laaste landslide een nieuwe bus geregeld die de passagiers van 2 bussen naar hun bestemming zou brengen. Wat waren wij blij dat we weer reden!

In Vang Vieng zouden een aantal mensen uitstappen, waaronder een hollands stel waarmee ik aan de klets was geraakt. De bus stopte, een aantal mensen stapten uit, begonnen hun bagage uit te laten en ineens ging de bus weer reiden ... Waarop ik Bas buiten zag staan en Elise binnen ... Om de een of andere reden had de buschauffer besloten om verder te gaan, zonder te checken of iedereen klaar was. Dus ik naar voren om uit te leggen dat hij terug moest, nee hoor niets van dat alles. Elise ook naar voren, toen werd er gestopt. Echter, de buschauffeur weigerde terug te reiden. Die heeft dus een handje vol passagiers met de helft van hun bagage in het donker in de stromende regen in de middle of nowhere gedropt, en weigerde het op te lossen. Uiteindelijk is Elise met een tuktuk teruggegaan en hebben we met een heel stel toeristen gezegd dat we echt niet zouden gaan reiden zonder dat ze veilig terug waren. Dat voornemen heeft 35 min geduurd, toen begon de groep te morren. Uiteindelijk is de chauffeur gewoon gaan reiden, er was er dus een besluit genomen.

Wat was ik blij toen ik Bas en Elise gisteren in Vientiane goed en wel weer tegenkwam :). We hebben vervolgens gezellig - lekker europees - zitten eten en de hele tocht nog eens geevalueerd.

We arriveerden gisteren om 4 uur s ochtends in Vientiane, alles was op dat moment al volgeboekt en ik ben uiteindelijk in een triple room met 2 engelse meisjes beland, haleluja, een bed.

Na een hele ochend goed uitslapen ben ik naar een iets luxer guesthouse gegaan, en heb ik een rustig dagje gehad. Vandaag heb ik een fiets gehuurd en ben ik naar een Buddapark in de buurt van Vientiane gereden, s ochtends 30 km heen in het zonnetje, 's middags 25 km terug (toen in 1 keer goed gereden ;) het grootste gedeelte net naast een regenbui, dus een koel briesje, het laatste half uurtje in diezelfde regenbui. Ik heb het eerste stukje geschuild, dacht dat het weer kon, dat bleek een foute inschatting, en tja, als je dan toch nat bent kun je net zo goed door.

In het buddapark kwam er een dame naar me toe, de enige andere blanke toerist, ze was nieuwschierig of ik alleen reisde. We hebben een poosje zitten kletsen, zij was er met een Lao vriendin en 2 kindertjes, en heeft me kunnen uitleggen waardoor ik s ochtends allemaal mensen in hun netste kleding met heel veel offers naar de tempels had zien gaan. Het is namelijk volle maan, dan krijgen de monniken extra veel eten en vervolgens mogen ze 3 maanden geen avondeten nuttigen en moeten ze echt in hun eigen what blijven. Ik kreeg vervolgens de overblijfselen van hun eigen tocht langs de monniken, in bananenblad gestoomde rijst met kokos, erg goed.
Morgen doe ik toeristisch Vientiane en vertrek ik vervolgens met een nachtbus richting Pakse.

Ciao,

Marelleke

Kennismaken met Lao



Het is al weer 2 dagen geleden dat ik naar Luang Prabang in Laos (of Lao zoals iedereen het hier noemt vloog).

Het eerste guesthouse waarin ik incheckte was ik niet zo gelukkig mee, dus na een klein beetje verkennen en een massage ben ik naar een ander guesthouse gegaan wat eigendom is van een Lao / Belgisch stel. Bevalt goed, erg fijn ontbijt en goede tips.

Gisteren regende het pijpestelen, de regen is hier anders als in Cambodja, het kan echt de hele dag regenen. Nu had ik al in gedachten om in Laos ook een kookcursus te doen, en dat bleek een zeer goede dagbesteding. Het eten is hier echt anders, alles wordt hier op de bbq gedaan. En ik bedoel dan ook echt letterlijk alles, rijst koken, soep maken, groenten stomen, alle pannen gaan direct de houtskool in.

Dames in Dort, we gaan Lao koken !!!

We hebben er goed mee geexperimenteerd, met die bbq, en het bevalt me goed. Het eten is hier heel puur en gezond, weinig vet, veel kruiden en veel fruit.

Luang Prabang is een beetje een massage paradijs, dus gistermiddag heb ik er nog maar eentje gedaan, om het af te leren ;).

Vanochtend toen om 5.30 uur de wekker ging moest ik wel een beetje aan jullie denken. Ik stond op op het moment dat jullie naar bed gingen.

Nu was dit wel extreem vroeg, maar het was de moeite, ik wilde namelijk de optocht van monniken zien. Ik had dit in Cambodja ook al een paar keer gezien vanuit bus of tuktuk, 's ochtends trekken jonge monnikken naar de steden waar ze 'offers'; eten, krijgen van de lokale bevolking. De bevolking geloofd dat door dit te doen ze hun overleden voorouders bedienen. Het is me niet helemaal duidelijk of dit ook met een soort angst gepaard gaat, een van de cambodjanen die ik hierover sprak legde het uit als een heel sereen en nobel iets, terwijl ik op internet las dat mensen dit ook doen omdat ze bang zijn dat overleden voorouders anders een soort kwade geest kunnen worden.

Hoe dan ook in Luang Prabang is het nogal een happening, een beetje zoals kaarsjesavond in Gouda ;). Ik heb er een beetje een dubbel gevoel aan over gehouden. Zo'n religieuze optocht en dan allemaal toeristen met extra eten en enorme telelezen.

Waar in Cambodja de jongeren echt kiezen om monnik te worden gaat hier iedereen op een bepaald moment enige tijd het klooster in. Je leert daar engels, koken en iets van houtbewerken of schilderen, waardoor je daarna goed in de toeristische industrie aan de gang kan. Ik weet niet zo goed wat ik daar nou van moet vinden.

Vandaag heb ik ook een lange wandeling door Luang Prabang gemaakt langs de vele What's (tempels) en mooie koloniale panden. De stad is prachtig, hoog efteling gehalte.

Morgen vertrek ik richting de hoofdstad, Vientiane,

Ciao,

Marelleke

Over Preah Vihaer...



Beste allemaal, allereerst veel dank voor alle leuke berichtjes en emails n.a.v. mijn reis!

En het is gelukt! Ik ben in Preah Vihaer geweest. Twee dagen geleden hoorde ik van de manager van mijn guesthouse dat het mogelijk was om met een minivan die voor lokaal transport wordt gebruikt naar het dorpje te gaan onder aan de berg waarop Preah is gebouwd. Dit zou 7 dollar kosten, daar hoefde ik dus niet over na te denken. Gary, de amerikaan die ik een paar avonden eerder ontmoette was ook wel in voor dit avontuur, dus zijn we samen vertrokken in een klein busje vol met Khmer people.

Een deel van de weg is nieuw en goed alhoewel het nooit breder is dan 2 banen. Het laatste uur van de reis was dirt road, dit wordt nog opgeknapt. Het dorpje aan de voet van de berg is letterlijk in de middle of nowhere, er wonen zo'n 15 families, alles is erg basic. Het 'guesthouse' waarin we verbleven was een houten gebouwtje, een lange gag met ongeveer 10 kamers. Er is een generator die alleen s avonds aangaat, dus s avonds en s nachts is er electriciteit en (koud) water en overdag niet.

Schoonmaken en afval opruimen kennen ze hier niet, op het terras staan 2 bedden zonder matras waarop iedereen gezellig een kaartje legt en een biertje drinkt. Direct daarnaast is de vuilnisbelt waar varkentje en honden doorheen scharrelen. Een ervaring op zic ;).

Na wat discussie hebben we van een jongen een motor gehuurd en zijn we samen naar boven gereden. De weg over de berg is idioot, het grootste gedeelte gaat met 35 graden naar boven. Ik was blij dat we niet met lokale drivers naar boven zijn gegaan maar dat we het op deze manier hebben gedaan waardoor het rustig en met beleid ging. We konden op weg naar boven al snel zien dat het uitzicht fantastisch zou zijn.

Eenmaal boven kwamen we nog zo'n 5 families tegen, iedereen vind het hier leuk om als soldaat gekleed te gaan waardoor ik echt niet meer weet wat de real deal is en wat niet. Niemand spreekt engels.

We werden door een jongetje en zijn vader naar de tempel gebracht en ' rondgeleid'. En wat een gezicht!

Aan het begin van de tempel kan je honderden kilometers Thailand, Laos en Cambodja inkijken. Het is moeilijk om voor te stellen. Deze berg is op een andere berg na de enige in de verre omtrek, de rest is plat, waardoor het uitzicht onbeschrijfbaar is.

Je kijken langs een trap 200 meter naar beneden, Thailand in, dat is de 'Thaise ingang'. De tempel zelf is erg basic, zijn zijn veel stukken die over de grond verspreid liggen en op diverse plekken zie je de kogelgaten in de muur zitten. Prachtig om te zien, vooral omdat we zeker 2 uur de enige touristen waren. Daarna hadden ook 3 duitsers de site gevonden. Aan het einde van de 800 meter lange tempel is het uitzicht het mooiste, we hebben daar een hele poos zitten kijken naar de regenwolken die verderop hingen. Je ziet een soort gordijn over een deel van het landschap liggen die langzaam dichterbij komt.

Het leek mij niet verstanig om in de reiden terug naar beneden te reiden dus hebben we het eerste gedeelte van de storm in de tempel doorgebracht en zijn we vervolgens naar de families aan de voet van de tempel gegaan. Daar hebben we onder het genot van een drankje gewacht tot het droog was.

Ondertussen was iedereen in het dorpje beneden in rep en roer, die dachten dat we in de regen zouden reiden en dat er een ongeluk gebeurd was. Ze hebben diverse keren naar het guesthouse in Siem Reap gebeld, waar ze dus ook erg ongerust waren. Allemaal helemaal niet nodig, we zijn nadat het droog geworden was op ons gemakje naar beneden gereden. Toen we vervolgens met het plan kwamen om de volgende morgen al in het donker weer naar boven te gaan om de zonsopkomst te zien werd het te gortig. Ik kreeg een telefoon tegen mijn oor gedrukt en kreeg zeer stellig te horen dat dat echt niet kon, dat er te veel mist zou zijn, en dat het te gevaarlijk was. Ik was het er mee eens, dat klonk als gekkenwerk, in het donker met mist over dat weggetje met een motor.

Dus zijn we de volgende ochtend terug gegaan naar Siem Reap, het was de moeite niet om nog een keer naar boven te gaan, dit was een 'once in a lifetime experience'.

Op dit moment is de guesthouse manager een ticket voor me aan het halen, morgen vlieg ik naar Noord Laos!

Tot snel allemaal,

Veel groetjes,

Marelleke

Dat waren twee erg intense dagen!



Gisterochtend bleek 5.00 uur toch wel vroeg; ik heb de wekker niet horen afgaan. Gelukkig werd er om 4:50 uur op mijn deur geklopt, ik heb snel gedouched, kop koffie naar binnen geslurpt, en om 5:05 was ik alsnog klaar voor vertrek.

Angkor is fantastisch! Eigenlijk zijn alle tempels (en ik heb er al een heel stel gezien) prachtig. Ik begrijp nu waarom mensen hier een hele week alleen maar naar de tempels komen kijken. In Battambang hoorde ik mensen zeggen dat ze 'na een hele dag wel klaar waren met al die stenen', niet hier, ik kan hier dagen mee doorgaan, ze zijn echt allemaal verschillend.

Bij Angkor What, de belangrijkste trekker is het s ochtends om 5:30 al behoorlijk druk. Veel groepen aziaten, allemaal keurig met het zelfde t-shirtje, die stuk voor stuk die ene unieke foto van de zonsopkomst willen maken.

Ik ben snel naar binnen gegaan, daar was nog niemand; iedereen zat immers buiten op de zon te wachten. Du moment ben ik weer naar buiten gegaan, om vervolgens te concluderen dat die hele zonsopkomst meer iets is om buiten het regenseizoen mee te maken, dan is de lucht veel mooier.

Angkor is alles wat ik ervan verwachtte en meer, prachtige basriliefs die over de hele breedte van de tempel lopen als een groot stripverhaal. Het is erg scherp allemaal op sommige plekken is zelfs de verf nog aanwezig; deze creeert een glimmend edelsteen achtig effect.

Mijn foto's dekken zeker de lading niet van wat ik gezien heb de afgelopen dagen, dus als je echt nieuwsgierig bent, google naar de volgende tempels / gebouwen:

- Angkor What
- Bayon
- Baphuon
- Ta Prohm
- Preah Khan
- Preah Neak Pean
- Ta Som
- Eastern / Western Baray
- Eastern / Western Mebon
- Banteay Srei

De eerste dag heb ik 3 grote tempels en wat kleinere sites bezocht (bruggen, aanleg platform, etc.). Dit heet ook wel de 'kleine tour'. Angkor is heel groot, dus zelfs die kleine toer is lopend niet te doen. Dus heb ik de afgelopen 2 dagen een tuk-tuk gehuurd die me van tempel naar tempel heeft gereden en op het juiste moment aangaf wanneer ik maar eens moest gaan ontbijten of gaan lunchen.

Ta Phrom, de 'Tomb Raider' tempel, is prachtig, alleen ... overdag een gekkenhuis.

Vandaag zouden we de 'grote tour' doen langs een heel aantal tempels die wat verderweg liggen. Ta Phrom had op mij zelfs met al de toeristen veel indruk gemaakt, dus heb ik Tao, mijn diver, gevraagd om me s ochtend vroeg eerst nog een keertje daar naartoe te brengen.

Deze keer vertrokken we op zijn verzoek een half uurtje later, 5.30 dus, en in Ta Phrom was geen ziel te bekennen! Ik heb met open mond rondgelopen, wat ontzettend mooi. Omdat het midden in de jungle is hoor je veel achtergrond geluiden en zie je ochtenddamp van de grond afkomen. In de loop van de dag vliegen er overal vlinders in de tempels.

Gaandeweg raakte Tao en ik een beetje aan de klets, waardoor ik vanmidag een weeshuis heb bezocht waar hij helpt. De problemen met kinderen zijn hier werkelijk veel basaler dan wij in NL gewend zijn. Deze kinderen zijn stuk voor stuk door hun ouders in de steek gelaten, een meisje van 4 zit hier b.v. omdat haar moeder haar partner van 17 had verloren doordat deze op een landmijn was gestapt. Opzich ziet alles er netjes uit maar het is wel allemaal erg basic. Het weeshuis wordt gerunt door vier jongeren die als vrijwilliger 30 kinderen onder hun hoede hebben.

Morgen vertrek ik om 6:30 uur richting het Tonle Sap meer waar ik de floating villages ga bezoeken. Onderweg komen we langs een groep tempels die ik ook nog ga bekijken.

En dan heb ik me nog iets in mijn hoofd gehaald ...

dichtbij de Thaise grens is er een tempel die Preah Vihaer heet. Het schijnt fantastisch mooi te zijn, ze is gebouwd hoog op een berg en is in 2008 door Unesco op de World Heritage List gezet. Het is een tempel die zeer moeilijk te bereiken is (of was) en waar weinig toeristen komen. De Lonely Planet is erg onduidelijk over hoe je er moet komen. Vorig jaar is er een dispuut geweest tussen Thailand en Cambodja over deze tempel, en tot vorig jaar was een motor huren de enige manier om er te komen (door de conditie van de weg er naartoe). Het schijnt dat de prime minister erg uit zijn slof is geschoten na het incident met het Thaise leger en vervolgens de weg naar Preah Vihaer heeft laten verbeteren. Kortom, dat moet ik zien!

En dan ook wel nu, want over een paar jaar is het hier natuurlijk net zo'n toeristenfeest als in Angkor, dat zou toch jammer zijn. Dus heb ik gisteravond een Amerikaan die in hetzelfde guesthouse zit zo gek geprobeert te krijgen om mee te gaan om zodoende te taxifee te kunnen delen. Ik heb net gehoord van de manager dat het misschien mogelijk is om een pickup truck richting Preah te vinden, dus hoop ik dat ik met wat volhardig met een paar dagen onderweg ben.

Jullie lezen het wel :).

Veel groetjes,

Marelleke

Morgen is het D-day!

Morgen vertrek ik om 5.00 uur richting Angkor om daar de zon op te zien komen.

Gisteravond tijdens het eten hebben we toch wel even met ons mond open gezeten. Natuurlijk zijn er hier veel bedelaars, maar nadat we klaar waren met eten (en teveel besteld hadden) kwamen er diverse straatkinderen vragen of ze ons bord leeg mochten eten. Dat zal mij lang bijblijven, die kleine guppies die naast me zaten te eten.

Vanochtend eerst nog ontbeten met een Belgisch stel (moeder en dochter) waarna ik met de bus richting Siem Riep gegaan. Eindelijk een mooie stad. Pnohm Penh en Battambang zijn leuk, interessant maar op de paar eyecatchers na ook ontzettend lelijke steden met oude vervallen gebouwen, een eindeloze wirwar van energiekabels, en overal te oude reclameborden. Hier mooie oude koloniale gebouwen en een beetje bounty mentaliteit. Ik kan me hier wel een paar daagjes vermaken.

Het guesthouse waar ik in zit is briljant, met gratis laundryservice waar ik zo na de eerste week wel aan toe was. Kortom vanavond nog even relaxen en dan morgen vroeg uit de veren.

Ciao,

Marelleke

En nu is het nat!

Maandag was kookcursus, leuke groep, allemaal mensen die of alleen of met zijn tweeen reizen en een Australisch stel met 2 kleine meiden - stoer! Een Cambodjaanse van 24 gaf de cursus, ik had een hele dag geboekt, de rest niet, dus in de middag had ik 'prive les' ;).

Aan het einde van de middag begon het zo hard te regenen dat ik echt niet weg kon, dat heeft een paar uur aangehouden, waarna de hele stad ondergelopen was. Zo'n bui schijnt gemiddeld 1 x per maand voor te komen. Ach, we hebben een hele poos zitten kletsen, ik weet nu oa. dat mensen hier 3 x begraven worden, overigens een godsdienstles die vandaag is doorgezet door de tuktukdriver die mij de omgeving rond Battambang heeft laten zien. Met het streetwise engels dat iedereen hier spreekt komen ze een eind, maar soms merk ik dat er kleine ehh misverstandjes ontstaan.

De volgende dag ben ik met een lokale bus in zo'n 6 uur naar Battambang gereisd, waar ik nu nog ben. Lekker hotel met een 'extra grote kamer voor u met 2 bedden' (wat ik nu toch in vredesnaam met 2 bedden moet ...) en een groot dakterras. En dat alles voor zo'n Euro 8 - happy days.

Vandaag ben ik de hele dag op pad geweest met een tuktuk, hier in de buurt is de bambootrain, met je kont zo ongeveer op de rails door de natuur en langs hele kleine huisjes. Het is 1 spoor, dus als je anderen tegenkomt (en dat gebeurd nog wel eens) wordt 1 van de karretjes opgepakt en omgewisseld met de andere.

Vervolgens doorgereden naar een oude Hindu tempel hier in de buurt en ik heb een kolonie vleerhonden staan bewonderen.

Vanavond ga ik met een Belgische eten die een heel jaar aan het reizen is, morgenochtend vroeg vertrek ik richting Siem Riep. Ik heb inmiddels veel mensen enthousiast gehoord over Angkor, docterfish en blinde masseurs, ik ben benieuwd!

Ciao

Marelleke

Het is hier veel warmer dan in Nederland!!

Voor iedereen die het zich nog afvroeg, ja hoor, gisteren ben ik na 18 uur reizen, een aantal chai latte momentjes, een vertraging op Schiphol en een bliksemstop in Maleisie, heelhuids aangekomen in Phnom Penh.

Uitstappen, keurig maar voor mijn beleving inimini vliegveld, instappen in tuktuk en ik weet het zeker, ik zit aan de andere kant van de wereld.

Phom Penh is niet zo'n grote stad, maar wel een hele drukke. De straten zijn een continue geraas van tuktuks, moto's en auto's. Je wordt voortdurend aangesproken op straat, of je een ritje wil, jezelf wilt laten wegen (die vond ik grappig), extra boeken wilt kopen, je haar wilt laten verven, bloemen of vogeltjes wilt offeren, je kent het wel ;).

De eerste dag heb ik rustig aan gedaan, beetje bijkomen van de reis, kamer geregeld en hard, heel hard nagedacht over mijn route ... (ben er bijna uit geloof ik).

's avonds een wandeling door de stad gemaakt, eerste Wat (tempel) gezien, en, natuurlijk, Kmer gegeten.

Vandaag goed uitgeslapen, richting Royal Palace gelopen, daar ergens neergestreken voor ontbijt om vervolgens een rondje cultureel door de hoofdstad te doen. Overdag is het hier heel warm en heel vochtig, het went en het is een stuk beter te trekken zonder projectplannen, servers die het niet doen en stuurgroepen moeten worden voorbereid.

Morgen ga ik een kookcursus doen, en vervolgens vertrek ik richting Siem Riep.



Ik moet alleen nog beslissen of ik dit direct ga doen of ook nog Battambang bezoek, ik gooi vanavond wel een muntje. Ik ga proberen vanaf Siem Riep naar Laos te gaan, de lonely planet is niet erg duidelijk over de mogelijkheden, we'll see.

Hebben we nou trouwens gewonnen???

Veel liefs uit Cambodia

Marelleke

Koppelen van fotos wil niet erg lukken, daarvoor moeten jullie eventjes kijken op http://www.flickr.com/marelleke